«نیویورک» | شعر ضدآمریکایی دکتر محمدرضا شفیعیکدکنی
12 آبان 1392
09:08 |
2 نظر
|
امتیاز:
4.38 با 16 رای
شهرستان ادب: تاریخ بی اعتمادی مردم ایران ... یا بهتر است بگوییم تاریخ مبارزه مردم ایران با ستمگری‌های آمریکا جلوه‌ها و نمودهای گوناگونی در آیینه روزگار ما دارد که بی شک این جلوه‌ها با انقلاب اسلامی و پس از پیروزی آن، درخشش بیشتر و بی همتایی پیدا کرده است. یکی از نمودهای این مبارزه و این مظلومیت را باید در ادبیات این ملت دید و مخصوصا در شعر پارسی. بیشمار شعرهای آمریکا ستیزِ شاعران پس از انقلاب اسلامی نه تنها راویِ تاریخِ پر افتخارِ مبارزه‌ی ملت ایران، بلکه سندِ مظلومیت‌های این مردم است. ما از میان تمام قالب های شعری قصد داریم به ذکرِ چند نمونه از حضور «شعر نیمایی» در این ستیز تاریخی اشاره کنیم. پیش از خوانش شعرهای پس از انقلاب، در این صفحه ابتدا یکی از شعرهای ضد آمریکایی سروده شده‌ی مربوط به سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی را بازخوانی می کنیم.
همانا یکی از مفاخر بی همتای شعر و ادب سرزمین ما دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی است. از میان دوازده دفتر شعر مستقلی که از استاد شفیعی کدکنی منتشر شده است هفتمین دفتر، مجموعه شعر «بوی جوی مولیان» است که در زمستان سال ۱۳۵۶ در تهران منتشر شده است. شعرهای این مجموعه در فاصله تابستان ۱۳۵۴ تا تابستان ۱۳۵۶ در آمریکا (شهر پرینستون، ایالت نیوجرزی) سروده شده است. شعری که در بخشِ بالا از آن یاد کردیم نیماییِ «نیویورک» است که نخستین بار در این دفتر منتشر شده است. گفتنی ست این شعر به همراه دیگر شعرهای مجموعه بوی جوی مولیان سال ۱۳۷۶ در دفترِ «آیینه ای برای صداها» نیز منتشر شده است. جدا از زیبایی‌های دیگر، توجه به لحنِ هجوگونه ی شاعر، روزگارِ سرایش و همچنین موقعیت مکانیِ سرایش! از نکات جالب توجه این شعر است.
«نیویورک»
او می‌مکد طراوتِ گل‌ها و بوته‌های افریقا را،
او می‌مکد تمامِ شهدِ گلهای آسیا را،
شهری که مثلِ لانه‌ی زنبورِ انگبین،
تا آسمان کشیده
و شهدِ آن: دلار
یک روز،
در هُرمِ آفتابِ کدامین تموز،
مومِ تو آب خواهد گردید،
ای روسپی عجوز ؟
به نقل از : «بوی جوی مولیان _ ۱۳۵۶»
