ظاهرا جنجال‌هاي پس از جشنواره همچنان ادامه خواهد داشت و آتش بحث‌هاي اساسي درگرفته در سينماي ايران حالا حالاها خاموش نخواهد شد. آتش صحبت‌هايي با اين موضوع كه «اين سينما و اين جشنواره فجر واقعا سينما و جشنواره‌ي مطلوب انقلاب‌اند؟».
اين‌بار اما «ابراهيم حاتمي‌كيا» كه پس از انتقادات ايوبي ازصحبت‌هايش سكوت كرده بود بار ديگر در مراسمي كه صبح امروز موسسه همشهري در تقدير از فيلمش گرفته بود سكوتش را شكست و انتقادات تندي را در مورد سينماي ايران بيان كرد.
ايوبي پيش از اين در پاسخ به انتقادات حاتمي‌كيا گفته بود: «چرا می‌گوییم دهه فجر چه ربطی به فستیوال فجر دارد و این جشنواره به انقلاب ربطی ندارد. آیا واقعاً ربطی ندارد؟! انقلاب اسلامی رنسانس هنر در همه رشته‌ها است و چرا می‌گوییم چه ربطی به انقلاب دارد و این حرف‌ها، حرف‌های ضدانقلابی است که برخی دوستان آگاه یا ناآگاه می‌زنند. دهه فجر کارنامه سینمای انقلاب است که همه به آن افتخار می‌کنند.» و حاتمي‌كيا تا امروز واكنشي به اسن صحبت‌هاي ايوبي نشان نداده بود و امروز بازهم روند انتقادات درست خود را از سر گرفت.
حامی بزرگ من مرتضی آوینی بود
در ابتدای این مراسم ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردان برجسته سینمای ایران گفت: واقعیت این است که من خوشبختانه هیچ حلقه حفاظتی ندارم و هر کس هر چه بخواهد در هر لحظه‌ای می‌تواند بگوید و حامی با قدرتی هم ندارم. حامی بزرگ من مرتضی آوینی بود. وقتی که او را از دست دادم در لحظه اول متوجه نشدم چه کسی را از دست داده‌ام، اما هرچه زمان گذشت بیشتر فهمیدم که چقدر جای او خالی است.
به واسطه مردم و تماشاگران حاتمی‌کیا شدم و نه به واسطه عزیزان مطبوعاتی
وی ادامه داد: من مرد این نوع محفل‌ها نیستم و هر چقدر از اینجا فاصله بگیرم راحت‌تر می‌توانم زندگی کنم. هر عزیزی یک حاتمی‌کیا در ذهنش رشد کرده و دوست دارد حاتمی‌کیای ذهنش به همان مسیری برود که در ذهنش ساخته است. من به واسطه مردم و تماشاگران حاتمی‌کیا شدم و نه به واسطه عزیزان مطبوعاتی. اگر می‌خواستم اینطور باشم قطعا گمراه می‌شدم . این فضا را با خودم غریبه نمی‌دانم اما آنچه مرا به اینجا کشانده است، نگاه مردم بوده و برای اینکه این اتفاق بیفتد محاسبه‌ای دقیق نداشته‌ام و برای خوش‌آمد کسی کار نکردم و همیشه نسبت به منتقدان با فاصله ایستادم و احترام آنها را نگه می‌دام که هم آنها بتوانند حرفشان را بزنند و هم من.
اصرار دارم خودم را صرف جامعه سینمایی نکنم
کارگردان فیلم «چ» عنوان کرد: مقداری سر و صدا راه انداختم و برخی این را دوست ندارند. اما من در این فضای سوءتفاهم زندگی کرده‌ام. گذشت زمان همه چیز را مشخص می‌کند و به همین دلیل می‌گویم جای مرتضی آوینی خالی است. من هم ناله‌هایی دارم، اما به حکم غریزه باید این کارها را انجام دهم. اصرار دارم خودم را صرف جامعه سینمایی نکنم و به علاقه‌ای به این بحث ندارم. نه اینکه علاقه نداشته باشم؛ عشقم سینماست اما غرق شدن در آن را نمی‌پسندم و فکر می‌کنم برخی در این عالم غرق شده‌اند و سینما برایشان بت شده است.
چه میزان از فیلم‌های امسال جشنواره مربوط به جمهوری اسلامی بود؟
حاتمی‌کیا افزود: غرق شدن در عالم سینما شامل دوستان مطبوعاتی اینجا هم می‌شود که قبلا لهجه بچه مسلمانی داشته‌اند و الان لهجه بسیاری از دوستان در اینجا بچه مسلمانی نیست. امسال فیلم‌های بسیاری در جشنواره ساخته شده اما چه میزان از آن مربوط به جمهوری اسلامی است؟ چه میزان مربوط به این می‌شود که الان مقابل آمریکا یک حالت تحقیرآمیز داریم و نگران شده‌ایم؟ چقدر سخت است برای دولت و آقای ظریف با آن مشخصات، چه باید بکند. احوال ما تحقیر شده است و مثل کسانی است که گرفتار شده‌اند و دستشان را بسته‌اند.
داریم به جهان می‌گوییم دروغگو هستیم
وی با اشاره به اینکه سینمای ما از دغدغه‌هایمان صحبت نمی‌کند، افزود: سینمای ما این چیزها را نمی‌گوید و اصلا این مسائل مطرح نمی‌شودو ما داریم به جهان می‌گوییم که دروغگو هستیم. ما به سینما می‌گوییم اسم ما حسین، علی و نقی است ولی مثل آنها رفتار نمی‌کنیم و هیچ نسبتی با آنها نداریم. متاسفانه موسسه همشهری به بخشی از جریان بها داده است و متوجه نبودیم که زیر پایمان را خالی می‌کنیم. امکان اینکه دوباره اتفاقی در کشور بیفتد وجود دارد ولی در آن زمان چه کسی روبروی این اتفاقات می‌ایستد؟ ما چطور بچه‌هایمان را تربیت می‌کنیم؟ من در سینما این را نمی‌بینیم و وقتی نبینم سینما برای من جای غریبی است و در حال افتادن در اقلیت محض هستیم.
سینمای جشنواره‌ای بلای جان ما شده است
کارگردان فیلم «چ» خاطرنشان کرد: همچنان مصرم که جشنواره‌های ما قرار بود فجر انقلاب را مطرح کنند. کجاست این نوع سینما؟ این سینمای جشنواره‌ای بلای جان ما شده است. کاش راه ما به دنیا قطع می‌شد تا به فکر خودمان باشیم. وقتی «شیار 143» دیده نمی‌شود به این دلیل است که مسئله عده‌ای نیست. در حالی که مردم در اکران‌ها حضور داشتند و با شدت با «شیار 143» ارتباط برقرار کردند.
بین آنچه که مردم می‌خواهند و آنچه بچه‌های سینما می‌گویند فاصله است
حاتمی‌کیا ادامه داد: بین آنچه که مردم می‌خواهند و آنچه بچه‌های سینما می‌گویند فاصله است. سینما برای من بت نیست. فرش قرمز برای ما مسیر خون است. ما با چیزهای عجین بودیم که نمی‌توانیم از آن دست بکشیم. کجاست قلم‌هایی که با قدرت پای این بحث‌ها بایستد. زمانی زیادی است که مجله و روزنامه نمی‌خوانم چون احوالشان با من یکی نیست. اگر دیر اقدام کنیم و توجه‌ای نداشته باشیم اوضاع بدتر می‌شود. اوایل انقلاب فیلم‌های خانواده‌ای داشتیم و مسئله جامعه در آن بود اما الان کاملا پاکسازی شده است.
استاد اعظم این جنس نگاه آقای کیارستمی است
کارگردان سینمای ایران اضافه کرد: استاد اعظم این جنس نگاه آقای کیارستمی است و تأسی از این نوع نگاه تا دلتان بخواهد وجود دارد و عده‌ای می‌توانند در آن واحد کشوری که 1200 کیلومتر در آن جنگ می‌شود را نبینند و دنبال دفترچه مشقشان بروند.
سینمای فجر، سینمای فجر انقلاب نیست، حالا اسم من ضد انقلاب شود یا هرچیز دیگر
حاتمی‌کیا افزود: وقتی به آدم ضربه می‌زنند، از یک جایی به بعد کرخت می‌شود. من معتقدم سینمای فجر، سینمای فجر انقلاب نیست. حالا اسم من ضد انقلاب شود یا هرچیز دیگر. مهم نیست. سینمای ایران به سمت مرده شدن پیش می‌رود. شب گذشته برای دیدن تستی از فیلمم به سینمایی رفتم و اصلا مخاطبی ندیدم؛ چه کسی باعث ایجاد این شرایط شده است؟ بخشی از این جریان به دلیل سینمای جشنواره‌ای است که هنوز مبلغانی دارد.
کارگردان فیلم «چ» در ادامه با اشاره به بی‌توجهی مسئولان نسبت به فیلم‌ها عنوان کرد: چند روز پیش 2 فیلم از اسکار را دیدم که نام یکی جاذبه و دیگری 12 سال بردگی بود. فیلم 12 سال بردگی فیلم شاخصی نبود و حتی صدها بار به آن پرداخته شده اما بهترین فیلم جشنواره می‌شود. واضح است که به چه دلایلی که مربوط به خود فیلم نیست. چرا نگاه آنها اینگونه است و مسئولان ما ابا دارند وارد این مباحث شوند؟
حاتمی‌کیا در پایان خطاب به روزنامه‌نگاران گفت: مرا بزنید و تحقیر کنید اما باید بفهمید قلمتان تحریکم نمی‌کند. طوری بنویسید که من بفهمم قلمتان من را تحقیر نکرده است. اگر من را تحقیر کنید به خودتان منتقل می‌شود. همان طور که اگر من را تشویق کنید به خودتان برمی گردد.